Antik çağ`da gökbilimin gelişimindeki mühim hususlar olarak şunlar söylenebilir :
Gökbilim önceleri yalnızca, çıplak gözle görülen gök cisimlerinin gözlemi ve hareketleri hakkındaki öngörmelerden oluşuyordu.
Eski zamanlarda gözlemler çıplak gözle yapılıyorsa da o zamanlar günümüzdeki gibi sanayi ve fer kirliğinin bulunmayışı eski insanlara büyük bir avantaj sağlıyordu. Bu sebepten antik devirde yapılan gözlemlerin şimdilerde yapılması olanaksızdır.
Eski kişilerin dairesel tarzda dikmiş oldukları 6.500 yıllık megalitlerin (Nabta Playa, Stonehenge) gökbilimsel rasat amacıyla kullanıldıkları sanılmaktadır.
Eski çağlarda gökbilimde ilerlemiş uygarlıklardan bazıları, çin, Hint, Sümer,Kalde, Mısır, Toltek, Zapotek ve Maya uygarlıklarıdır.
Rig-Veda’da Güneş’in hareketine bağlanan 27 takımyıldızdan ve 13 bölümlü zodyaktan söz edilir.
Mayalar ise teleskopları olmadıkları durumda Venüs’şöhret evrelerini ve tutulmalarını tam şekilde saptayabilmişlerdi.
Antik Yunanlar’ın gökbilime yaptıkları en ciddi katkı yıldızları kadir derecelerine göre sınıflandırmaya çalışmış olmalarıdır.
