Eski Mısır büyülerinden başlayarak egzotik çingenelerin fallarıyla bu zamanlara kadar taşınmış olan Tarot’un kökenleri, bizim adına en az sembolleri kadar bir muamma olarak kalmıştır. Açık olan bir şey bulunuyorsa o’da, hiç kimsenin Tarot’un tam olarak nerede ve ne süre ortaya çıktığını bilmediğidir.
Gizemli Büyük Arkana’nın (Major Arcana) 22 kartını yapan çarpıcı imgelerde, eski dinlere ve eski öğretilere görsel göndermeler bulunur.
Küçük Arkana (Minor Arcana) dört seriden oluşur ve bu zamanlarda uygulanan oyun kağıtlarının oluşturulmasında esinlenilen deste olarak kabul edilir.
Aşıklar Tarot’u yalnızca Büyük Arkana’dan ibarettir. “En büyük gizler” anlamına gelen Büyük Arkana Deli’den başlayıp Dünya ile son bulan düşsel resimlere verilen addır.
Küçük Arkana, kısa vadede olup bitenleri yorumlamada önem kazanırken, Büyük Arkana daha geniş bir bakış açısını olası kılar. şayet olayları kavrayışımızı derinleştirmek istiyorsak, bizim üzerinde yoğunlaşmamız gereken “en büyük gizler” dir.
Peki, Tarot konusundaki tarihsel gerçekler nelerdir? Elimizdeki bilgiler epey bir az ve umut kırıcıdır. bilinen ilk kartlardan sırf on yedi tanesi şu an varlığını sürdürmektedir.
Bu kartlar 1392’den kalmadır. Kartların bu tarihten çok önceleri de varolduğunu biliyoruz. nedeni ise 1376 yılında Floransa’da bu kartlar Kilise nedeni ile tehlikeli ve düzene aykırı kabul edilip yasaklanmış, hatta belde meydanlarında yakılmıştır.
Viskonti Destesi bugünlere dek eksiksiz olarak gelmeyi başarabilmiş ilk destedir ve italyan ressam Bonifacio Bembo nedeni ile çizildiği bilinmektedir. 15 yy’ın başında çizilmiş bu zarif kartların ünü Milan dükü yardımıyla yayılmıştır.
Baş Rahip (Hierophant) Büyücü (Magician) yada deli (Fool) gibi figürler hemen Ortaçağ’ı çağrıştırdıkları için bazı bilginler Tarot’u temel olarak bir Ortaçağ kehanet yöntemi olarak görmektedirler.halbuki imgelerin bazıları böyle bir açıklamanın fazla kolay kaldığını gösteriyor. yüce Ana Tanrıça’nın (The Great Mother Goddess) açık bir temsilcisi olan imparatoriçe (Empress), diğer bir tanrıça figürü Baş Rahibe (The High Priestess) ve Asılmış Adam (The Hanged Man) Tarot’un kökenlerinin çok daha irak bir geçmişte yattığını düşündürüyor.
Bu çarpıcı şekiller Rönesans devri yaygın Hıristiyan inançlarının fazla öncesi bir tarihten kalmadır. Tarot çizimlerinin tanrıçaya tapınma, şamanizm, tanrı tanımaz dinler ve mitler gibi eski gizemli öğretilerle bağlantılı bulunduğu düşünülüyor. Tarot’un hayatta kalması ve bugünlerde yaygınlaşmasına sebep olan asıl şey ise imgelerinin evrensel dilidir.
Büyük Arkana’yı yapan imgeler, kişinin bilinçaltının derinliklerinde kaybolmuş müşterek sembollerden doğmuştur. Simyagerler buna “Anima Mundi”, yani “Dünya Ruhu” seçkin psikologlardan Carl Gustav Jung “(Kollektif bilinçaltı)” ismini vermiştir.
Büyük Arkana’daki imgeler ruhun aydınlanma yolculuğunu sembolize eden son derece anlamlı bir tarzda düzenlenmiştir. yaşam ilerletip alınacak derslerle yüzleştikçe bu düzen kendini fazla türlü şekillerde ve oldukça çok defa tekrar eder.
Büyük Arkana’nın imgeleri, astroloji, ritüel büyü ve Kabala gibi diğer gizemci ve büyücü sistemlerle de sıkı temas içerisindedir. aynı biçimde uygar düş tabirleri ve psikanalizle de ilgisi bulunmaktadır. Bu benzeri benzerlikleri inceleyen çok sayıda çalışma bu yüzyılın başında Altın tan (The Golden Dawn) adlı nüfuzlu bir büyücü topluluk tarafından yapılmaktadır.
Bu topluluğun elemanlarından Arthur Edward Waite ve Pamela Colman Smith şu anda elde bulunan en sembolik destelerden Waite Deste’sini koymuşlardır. Yorumlara kazandırdıkları derinlikten ötürü burada onların kurdukları astrolojik bağlantılar sıkça kullanılmıştır.
Yoruma Başla Aşıklar Tarot’u aşk ve diğer insan ilişkileri üzerine yoğunlaşmış emsalsiz bir Büyük Arkana yorumlamasıdır.
Sevgi dünyanı döndüren kolay değil, derler. kesin olan şu ki, şahısları kehanetlere başvurmaya iten şeyi aşk hevesleri, coşkuları, hataları ve acılarıdır. Aşktaki tecrübelerimiz doğrultusunda ve aşkın bizde yarattığı tepkiler nihayetinde kendimiz ve birbirimiz meselesinde bir şeyler öğreniyoruz. Tarot’ta, Büyük Arkana, saflıktan aydınlanmaya doğru sembolik bir yolculuk olduğuna göre, bundan daha müsait ne olabilir?
